IWT 2015 ,  4 en 5 juli Konopiste 

Een IWT is een Internationale Working Test voor teams. Een team bestaat uit 3 retrievers vanuit hetzelfde land. De verschillende retrieverrassen mogen wel met elkaar een team vormen. Er mogen maximaal 4 teams uit 1 land ingeschreven worden. Dit jaar waren 34 teams uit 13 landen aanwezig. De IWT wordt ieder jaar in een ander land gehouden. Er wordt gekeurd zoals op de OWT. De opdrachten zijn zwaar tot zeer zwaar. Accenten liggen vooral op verre markeren, dirigeren (met of zonder verleiding) en goed kunnen doorzetten in ruig terrein of hoge begroeiing.

De honden worden los voorgejaagd en moeten absoluut steady en stil zijn, zowel op post als tijdens de walk-up. Een kleine misstap of niet stil zijn is direct een nul op de proef, evenals het doorzoeken (jagen) met een dummy in de vang of het wisselen van een apport.

Dit jaar was Tsjechië het land dat de wedstrijd mocht organiseren. Er was gekozen voor een heel mooi bosgebied bij Konopiste. Bos afgewisseld met mais of grasvelden. Gelukkig zorgde het bos voor een beetje bescherming tegen de zon. Alle wachtplaatsen waren in de schaduw. Bij het inplannen van deze locatie kon men nog niet weten dat we dat weekend de 30 graden ruim zouden passeren. In Denemarken was vorig jaar het hele wedstrijdterrein open, zonder een schaduwplek, daar zou je nu niet aan moeten denken…

Wim en ondergetekende hebben in het verleden al vaker met heel veel plezier aan een IWT deelgenomen en liepen al een tijd met het plan rond naar Tsjechië te willen. We hebben John van Steen en Philip Damen er bij gevraagd en zijn het traject ingegaan. Na de nodige trainingen en succesvolle kwalificatie konden Wim met Puck, John met Khenzy en Rob met Shannon zich inschrijven voor de wedstrijd.

Donderdag 2 juli vertrokken Els en ik en na wat oponthoud, zijn we in de avond veilig in Konopiste aangekomen. John en José waren er al een paar dagen, Wim en Trudy zouden vrijdag komen. Het hotel was wel wat gedateerd, maar de ligging van de kamers was ideaal. De kamers waren eigenlijk kleine geschakelde huisjes rond een groot grasveld. Ieder een eigen parkeerplaats voor de deur. En achter de kamers een grasstrook die als gezamenlijke tuin gebruikt kon worden. Gaf een hele leuke aparte sfeer, met een groot deel van de internationale deelnemers door elkaar in de huisjes.

Vrijdag om 5 uur de aanmelding van de teams en het ophalen van de startnummers e.d. Na een informeel diner op tijd naar bed in de hoop te kunnen slapen met de warmte.

Zaterdag de officiële opening en rond half 10 de aanvang van de proeven. We starten als laatste van de groep op de eerste proef. We vernemen dat er bij heel veel teams meerdere nullen vallen…Ook bij ons gaat het niet helemaal naar wens. Shannon zet niet voldoende door op een verre markeer. En door de hoge begroeiing is ze niet tot op de valplaats te dirigeren. Puck moet worden ingezet op hetzelfde apport, met succes. Zij komt wel met de dummy terug. Daarna Khenzy op een eerder geworpen markeer tijdens de walk-up. Vanuit een hele andere hoek moet hij ingezet worden. Ook voor ons is het niet helemaal duidelijk waar de dummy in de mais zou moeten liggen en is de hond in de hoge mais nauwelijks zichtbaar. Helaas deze dummy komt niet binnen.

Onze 2^e proef. Een verre markeer rechts en links in de mais op ongeveer 100 meter. Twintig meter in een straal rond de dummy’s is de mais zo hoog dat de hond onmogelijk te zien is. Shannon als eerste ingezet op de linker dummy, die als eerste binnen moest komen. Deze kwam redelijk vlot binnen. Daarna Puck op de rechter. Als een streep ging ze uit naar de valplek…kon niet mooier…ze zoekt in het valgebied, even later komt ze weer in zicht…zonder dummy. Wim kan haar nog een paar keer het valgebied in sturen, maar Puck heeft blijkbaar net niet de goede slag gemaakt. ( het is meer dan 30 graden, geen zuchtje wind…dus totaal geen verwaaiing. Dan moet je een beetje geluk hebben dat ze er net langs of op lopen.) Het leken 20 prachtige punten te worden…maar het werd een nul. (Op you-tube staan wat teams met deze proef, geen hond gezien met zo’n mooie uitgaande lijn…..) Gelukkig kon John daarna scoren op de verre dirigeer die blind in een bosrand lag.

Op onze 3^e proef vallen 4 gemarkeerde dummy’s op 60 a 70 meter in het hoge gras. Om beurten de honden ingezet en de dummy’s kwamen goed binnen. Daarna voor Shannon een blind apport, door het veld van de markeren, naar een daarachter gelegen bosrand. Ik wil haar wat schuin inzetten om het hele hoge gras voor me te ontlopen. Ze neemt echter mijn eerste lijn niet goed aan. Wil haar bij corrigeren, ook daar neemt ze een paar keer de richting onvoldoende aan en moet ik haar terug fluiten. Falen op iets wat eigenlijk een sterk punt is of moet zijn, komt hard aan….Het heeft me de hele verdere zaterdag dwars gezeten…...Hierna mocht John Khenzy inzetten op een blind apport, een dirigeer uit het schuin rechts gelegen bos. Deze kwam prima binnen.

Op de 4^e proef heeft Wim een schuine dirigeer naar het bos. De info is dat de dummy op 0 tot 15 meter in het bos ligt. Bij ieder team op een andere plaats. Puck heeft een prachtige lijn gelopen, is heel goed in het valgebied gehouden, terwijl er maar heel weinig zicht op haar was, door hoge mais links en bos rechts. Doordat de dummy slechts 1 cm in het bos lag heeft het enige tijd gekost voor de dummy binnen was. (de hond zoekt van nature of op het pad langs het bos, of in het bos). Zonder enige verwaaiing is de rand het lastigst. Zo goed gewerkt, zo goed geluisterd…slechts 2 van de 20 punten…Hierna Khenzy ingezet op een eerder gevallen markeer, die geworpen was tijdens een walk-up en vanuit een heel andere positie gehaald mocht worden, terwijl de markeer voor Shannon gerespecteerd moest worden. Met enig stuurwerk kwam deze goed binnen. Shannon liet daarna zien dat ze haar markeer goed onthouden had.

Onze 5^e proef, een markeer voor Shannon, een dirigeer in het bos voor Puck en een water dirigeer voor Khenzy kwamen allemaal binnen.

Ons voorgevoel dat we er niet goed voor stonden bleek de waarheid, in het tussenklassement stonden er slechts 4 teams onder ons. Maar met nog een dag te gaan hadden we de hoop en het gevoel nog wel wat te kunnen stijgen.

Na een gezellig diner en een afsluitende borrel op tijd naar bed als voorbereiding op de volgende dag.

Op onze eerste proef op zondag komen de eerste 2 markeren redelijk binnen. De verre dirigeer langs de valplekken van de beide markeren, met verleidelijke mais links en een bosrand rechts was teveel van het goede…deze kwam helaas niet binnen.

Bij de 2^e proef alle apporten binnen.

Op onze 3^e proef loopt Puck een hele ongelukkige lijn naar een markeer op een heuvel. Ze loopt zich vast in de struiken. Wim moet helpen, wat tijd en veel punten kost. Khenzy kan een markeer achter een sloot niet vinden op de plaats waar wij deze verwachten….(van het pad gestuiterd in het hoge gras…? Windstil, dus totaal geen verwaaiing) Shannon haalt daarna haar dirigeer tegen een heuvel redelijk vlot binnen. (Dit was echt een proef, dat als je hem eens over mag doen dat we ook zo maar een hele hoge score zouden kunnen halen….)

Op de 4^e proef kwamen de markeer uit de mais en een dirigeer langs de mais goed binnen, helaas is de derde, een dirigeer opdracht niet gelukt.

Bij onze afsluitende 5^e proef komen de 2 blinds en de markeer allemaal binnen.

Het waren 10 mooie, uitdagende maar eerlijke proeven. Er was bij iedere proef gekozen voor veel natuurlijke uitdaging. Nooit gemaaid gras, alles in mais, hoog gras of bos.  Alleen jammer dat de 2^e dag de vijver niet gebruikt is. Hier was met dit warme weer best een mooie dirigeer proef voor 3 honden uit te zetten geweest… Compliment voor de keurmeesters, gaven de ruimte waar nodig, waren streng, maar rechtvaardig.

 Er hebben 84 Labradors deelgenomen met een gemiddelde individuele score van 14 pnt per proef. De 18 Goldens scoorden gemiddeld 13 pnt per proef. Helaas heeft geen van de uit Nederland aanwezige teams ( 3 teams met Labradors, 1 Goldenteam) een hoge plaats op de ranglijst weten te bemachtigen, we zijn dit jaar allemaal onderin terug te vinden.

Voor dit werk heb je echt een hond nodig die bijna onder alle omstandigheden gewoon doet wat je vraagt….(hoe simpel gezegd, hoe moeilijk dit te realiseren…..) Daarnaast moet de hond goed kunnen markeren en onthouden. Regelmatig moesten de honden hun doorzettingsvermogen tonen uit zicht van de voorjager.

Het bleek van enorme meerwaarde als de hond het territoriumsignaal goed beheerste. Uit zicht van de voorjager, de hond in de mais of in het hoge gras in een gebied kunnen houden, vergroot de kansen aanmerkelijk!

Het is jammer dat je als deelnemer op deze wedstrijd geen andere teams aan het werk kan en mag zien. Begrijpelijk voor een eerlijk verloop. Maar ik vraag me wel af, wat is het meest leerzaam, als kijker of als deelnemer....? Ik had graag wat werk van de topteams willen zien…

Ondanks de teleurstellende uitslag hebben we genoten van dit weekend. Het geeft een aparte sfeer om met een teamwedstrijd te lopen samen met zoveel andere nationaliteiten. Als we terugkijken heeft het ons niet altijd meegezeten. Maar we weten ook dat als we echt stappen willen gaan maken, we ons op een aantal punten zullen moeten verbeteren. Hier ligt dan ook gelijk weer een mooie uitdaging….

We zijn de GRCN en de JPC erg dankbaar voor hun ondersteuning en support!!

Rob Tervoort